WINGS I: Magic Carpet Ride. 1/ Anywhere You Want To Go (SANTANA, cd Santana IV) 2/ Internal Exile (WIRE, cd Nocturnal Koreans) 3/ Bahia (ASSUNTA & THE LIGHT ORCHESTRA, single, 2014) 4/ The Riverbank (Paul SIMON, cd Stranger To Stranger) 5/ You Bring The Summer (THE MONKEES, cd Good Times!) 6/ Delirium (CASE / lang / VEIRS, cd Case/lang/Veirs) 7/ Berlin Got Blurry (PARQUET COURTS, cd Human Performance) 8/ No Angel (KATY TOO, cd Nine Lives) 9/ Persian Love (Holger CZUKAY, cd Movie! (reissue)) 10/ Lonely King (TARHAN, cd Juicy Little Bramble) 11/ In A Parade (Paul SIMON) 12/ I Was There (And I’m Told I Had A Good Time) (THE MONKEES) 13/ I Want To Be Here (CASE / lang / VEIRS) 14/ Darlin’ Tell Me Now (KATY TOO) 15/ I Need Never Get Old (Nathaniel RATELIFF & THE NIGHT SWEATS, cd Nathaniel Rateliff & The Night Sweats) 16/ Freedom In Your Mind (SANTANA) 17/ Wristband (Paul SIMON) 18/ Still (WIRE) 19/ Our Own World (THE MONKEES) 20/ Steady On My Mind (PARQUET COURTS) 21/ Bricks And Sirens (KATY TOO) 22/ Blue Fires (CASE / lang / VEIRS) (26 08 16) – WINGS II: Nightflight. 1/ The Breeze / My Baby Cries (Bill CALLAHAN op O.S.T. ‘Youth (La Giovinezza)’, un film di Paolo SORRENTINO; 2015) 2/ Present Tense (RADIOHEAD, cd A Moon Shaped Pool) 3/ Myself At Last (Graham NASH, cd This Path Tonight) 4/ Trapped (Yael NAIM, cd Older) 5/ My Rock Is Crumbling (Daniel NORGREN, cd The Green Stone) 6/ Uma (YEASAYER, cd Amen And Goodbye) 7/ Not With Deserters (Iris DeMENT, cd The Trackless Woods (All Text By Anna AKHMATOVA)) 8/ You Don’t Know How Lucky You Are (Keaton HENSON, cd Dear; 2012) 9/ Black Wings (TARHAN, cd Juicy Little Bramble) 10/ Stormbirds (Dan BARBANEL, cd Little Black Book) 11/ Coward (Yael NAIM) 12/ Daydreaming (RADIOHEAD) 13/ Beyond Words (Daniel NORGREN) 14/ All Is Sold (Iris DeMENT) 15/ Encore (Graham NASH) 16/ Ceiling Gazing (Jimmy LaVALLE & Mark KOZELEK, cd Perils From The Sea; 2013) (29 08 16)
Het ontstaan van ‘WING(S)’ (we schrijven wel ‘WINGS’) geeft de wakkere lezer een blik op onze interne keuken, waar tot spijt van velen geen alchemie aan te pas komt. Het is des te meer een geval van één procent inspiratie, negen procent transpiratie en negentig procent mazzel (maar niet altijd tov) ‘WING(S)’… De naam is eens te meer een vierletterwoord dat in het meervoud een letter meer krijgt… Denk aan ‘SONG(S)’, eerder dit jaar. We dachten voor die titel aan ‘Black Wings’ van Tarhan… en eigenlijk ook aan ‘Persian Love’ van Holger Czukay… het vliegend tapijt, weetuwel… al heeft dat doorgaans geen vluegels… ‘WING(S)’ werd al snel een tweeluik, al bleef het lang een dubbeltje op zijn kant hoe dat dubbele geval er zou uitzien. Het eerste volume was een calvarietocht van eindeloos schikken en herschikken…en weer nieuw materiaal onder de loep nemen. Het vraagt zelden of nooit zo veel werk… De samenstelling van het tweede volume, na een lange incubatie maar een bliksemsnelle formatie (zo gaat het dus meestal!), maakte duidelijk dat ook het eerste volume stilaan goed zat, vooral door de overheveling van nummers van één naar twee. Er moesten wat andere songs bij op één, en kees was weer eens helemaal klaar. Voorwaar een vreemd scheppingsverhaal! Eens die vorm uitgekristalliseerd was… dienden zich plots nieuwe songs aan voor twee, t.t.z. andere songs maar van dezelfde artiesten en platen. Daar hebben we een paar keer met bloedend hart knopen moeten doorhakken: tachtig minuten (eigenlijk 79’57’’) is onoverkomelijk de limiet. Ja, zo gaat dat in Huize Interne Keuken: geen twee samenstellingen verlopen helemaal op dezelfde manier!
Volume I van ‘WING(S)’, ‘Magic Carpet Ride’, grijpt naar nieuw werk van oude goden terug… Toeval? The Monkees zetten met één man minder (Davy Jones stierf in 2012) hun unfinished business verder die nu precies vijftig jaar geleden begon. Er is goed over nagedacht (dat kan u elders wel vinden), maar het blijft wetens en willens lichte(re) kost. Het waren toen dan ook (snot)apen, hé! Indrukwekkender is de comeback van Santana in zijn originele vorm. Inderdaad, Carlos Santana heeft rond zich opnieuw de basisploeg vergaard die de eerste drie groepsplaten maakte (Greg Rollie, Michael Schrieve, Neal Schon, Mike Carabello, zeg maar het team van het legendarische Woodstock Festival van 1969!) Dit klinkt alsof er gewoon géén 45 jaar tussen ‘III’ en ‘IV’ liggen! Wire, de punkrockband die steeds meer met experiment experimenteerde, is ook al een veteraan (‘Pink Flag’ dateert van 1977), maar met lange tussenpozen bestond de groep niet en stortten de groepsleden zich op andere muziekprojecten, frontman Colin Newman nog het meest opvallend. Sinds een dik decennium brengen ze op gezette tijden nieuw werk uit. Sinds ‘Send’ (2003) brengen we daar steevast een of twee nummers van. De ouwe sok van deze ‘WING(S)’ is wel degelijk Holger Czukay (eigenlijk Holger Schüring), bekend van de oerdegelijke Krautrockformatie Can en van zijn samenwerking met Brian Eno (eigenlijk Brian Peter George St. John le Baptiste de la Salle Eno, I kid you not! Zijn ma is overigens een Belgische) en later met David Sylvian, Peter Gabriel en Annie Lennox. Geen pannenkoek dus, die Czukay. We kochten toen in 1979, zijn eerste soloplaat ‘Movies’, louter op basis van zijn Can-reputatie. Goeie plaat, maar één track stak erbovenuit: ‘Persian Love’, drijvend op korte golf opnames van imams in volle actie (met dit vroege voorbeeld van samplen effende hij het pad voor Brian Eno en duizenden na hem!) Aan het bestaan ervan werd ik enkele maanden geleden per toeval (per Facebook, eigenlijk) herinnerd… Komt ‘Movies’ nu toch wel opnieuw uit, zeker! (Het is overigens niet de eerste keer: er was al een zelfde ‘expanded’ versie in 2007) De titel ervan werd wel gewijzigd en ze gaat nu als ‘Movie!’ door het digitale leven. Nu weet u meteen waarom we ‘WING(S) I’ de ondertitel ‘Magic Carpet Ride’ meegaven!
Paul Simon behoeft geen krans: zijn ‘Stranger To Stranger’ bevat weer genoeg fraaie songs, waar meer in schuilt dan je op het eerste oor denkt. In ‘Wristband’ horen we zelfs een behoorlijk ontdane, ja zelfs verbolgen Simon: welkom in de 21e eeuw, Paul! Verder vindt u een single van Assunta Mano, die ze samen met huisband en gitarist Pieter Thys (die speelt helemaal alleen voor Light Orchestra) ‘Bahia’ dateert van 2014. Omdat het nummer enkel als single uitkwam, zetten we hem niet op een compil, maar nu is er al een hele poos tussen, zodat het geen ‘kwaad’ meer kan. Schitterende song als u ’t ons vraagt… Katy Too is ook voor ons een complete verrassing, en een best aangename. Er schuilt singer-songwriter Leen De Haes achter het project die naar verluidt in 2012 al hoge ogen gooide met ‘Quest For Honey’, in een productie van de op deze compils vaak geciteerde Anton Walgrave. ‘Nine Lives’ is ongetwijfeld één van de beste inlandse platen van het 2016. Helemaal geen verrassing is de supergroep bestaande uit Neko Case, k d lang en Laura Veirs. Hun samenwerking is er niet minder boeiend om: drie buiten de doos denkende songschrijfsters die nog eens fraai kunnen zingen ook! New Yorkse punkrockers Parquet Courts vormen een band à la mode, rootsrocker Nathaniel Rateliff is dat verrassend genoeg ook, à la mode, maar dat is allicht naar het voorbeeld van Alabama Shakes. De clip van ‘I Need Never Get Old’ is de moeite! De New-Yorkse experimentele rock-en-veel-meer-band Yeasayer (zelf noemen ze het ‘new weird America of psych folk’, hum) verkaste naar volume II, al hebben die nog genoeg moois in huis voor een eventuele volgende. Melike Tarhan, Belgische met roots in Emirdag, Turkije, tapt na haar vorige oriëntale (cross-over) cd’s uit een ander vaatje. ‘Little Juicy Bramble’ klinkt behoorlijk rock maar het oriëntale is (gelukkig) niet weg. We merken nu dat we de titelsong vergeten zijn… Next time?
Het concept van volume II, ‘Nightflight’ is circulair: ze begint en eindigt met een bijzonder rustgevende, haast repetitieve track, product van gelijkgestemde zielen: Bill Callahan en Mark Kozelek, die ook opereert met zijn ‘groep’ Sun Kil Moon (voortzetting van de in de jaren negentig trendsettende Red House Painters) Tenslotte bleef hij als enige groepslid over. Zowel als Sun Kil Moon als onder eigen naam maakt hij verder platen. Het heerlijke ‘Perils From The Sea’ werd zelfs ei zo na een Sun Kil Moonplaat. Zowel ‘The Breeze / My Baby Cries’ als ‘Ceiling Gazing’ kwamen terecht op de bijzonder verscheiden soundtrack van ‘Youth (La Giovinezza)’, waar ze een buitenbeentje vormen. Bill Callahan behoort tot de, excuus voor het overtrokken beeld, ‘Britse school’ waar ook Richard Hawley en Adrian Crowley bij aansluiten. Binnen het framework van opener en slotsong was het makkelijk aansluitend materiaal te kiezen: op Keaton Henson (behalve muzikant ook dichter en visueel artiest) na vonden we genoeg fraais in de recente releases. Dat Henson er met een song uit zijn vorige op staat, heeft te maken met het feit dat we al even op voorhand op de hoogte waren van de komende release van zijn nieuwe cd, maar dat we het immens prachtige ‘Alright’ pas mochten bezigen na het uitbrengen van de cd. Dan is het maar voor een volgende compilatie. Die vorige van Henson, ‘Dear’, stond al vol pareltjes: u krijgt er slechts één hier. Met name Daniel Norgren, Dan Barbanel (Schot die in het Luikse woont en als Mr. Diagonal opgeld maakte) en Iris DeMent (met een collectie getoonzette gedichten van Russische dichteres Anna Akhmatova, 1889-1966) maakten ons het kiezen echt wel moeilijk. Ze is de moeite van het uitpluizen waard, deze ‘The Trackless Woods’ van Iris DeMent. Akhmatova vertikte het te wijken voor de stalinistische terreur. Veel van haar werk werd dan ook vernietigd, maar wat overbleef getuigt van moed, inzicht en taalvaardigheid. In haar sombere leefomgeving wist ze zich geestelijk meer dan staande te houden… Straf dat het een Amerikaanse (alt.)country artieste is die haar werk in het licht zet: er is geen grotere tegenstelling mogelijk… De alternatieven voor de gekozen songs van Henson, Norgren, Barbanel en DeMent zijn gewoon evenwaardig…
En we moesten ook songs van andere artiesten laten vallen. Onder die afvallers bevond zich ‘An Eala Bhàn (The White Swan)’, melodie die we hoorden op de herdenking van honderd jaar ‘slag aan de Somme’, eerder dit jaar. ‘The White Swan’ is een Schots liefdeslied in Gaelic, gecomponeerd tijdens de slag zelf! Het werd één der populairste Schotse songs uit de 20e eeuw. Het was Julie Fowlis die het zong op vrijdag 1 juli, tijdens de echt wel pakkende herdenking, daar aan het Commonwealth War Graves Commission’s Thiepval Memorial in Noord-Frankrijk, in aanwezigheid van zeer hoge gasten. Fowlis is de geëigende engelachtige stem om zo’n ballade tot haar recht te laten komen. Het lied raakt door de Keltische muziek, de inhoud en de achtergrond van het krijgsgewoel. U kan het vinden op ‘Dual’, met gelijk(w)aardig werk, plaat die ze maakte samen met Éamon Doorley en Muireann Nic Amhlaoibh (beiden van de bekende Ierse trad band Danú) en Ross Martin. Als we ooit een ‘oorlogscollectie’ samenstellen, dan staat die er zeker op. Er zullen zeker een aantal exemplaren van ‘WINGS II’ het nummer hebben, daar zorgen we voor… Nog een ‘speciaal geval’ is de Parijs-Israëlische singer-songwriter Yael Naim (ook Yael Naïm), bekend van het bekoorlijke nummer ‘New Soul’ (uit 2007): op haar derde cd ‘Older’ trekt ze de registers geregeld open, zoals het geweldige, bijna operatische ‘Coward’ zo briljant aantoont. Conclusie? ‘Nightshift’ is, zoals de titel toch al laat doorschemeren, eerder een laatavondplaat, te consumeren bij een lekker drankje, liefst bij een knetterend haardvuur en het lief binnen handbereik, alle goeie dingen bijeen.
‘Nightflight’ werd zo ongeveer wat we er zelf van mochten verhopen (dan is er toch één persoon content, en niet zomaar om het even wie!) (knipoog) ‘Magic Carpet Ride’ ligt iets moeilijker. Ze is verscheiden, erg zelfs. Dat hangt nu eenmaal af van het aanbod van dat moment. Deze collecties hebben als eerste functie te berichten over wat er nieuw is en als het geheel toevallig ook beklijft, dan is dat meegenomen, maar er is in deze geen enkele garantie. We doen ons best. Laat u gerust in vervoering brengen door deze gevleugelde muziekjes (ja, zeg, clichés hebben ook hun gevoelens, hé!) (30 08 16)
De Newsle/itter van Antoine Légat online 