ORION, Strawberry Town: élke muziekliefhebber zal zich kunnen vinden in de melodische rijkdom van de meesterlijk gearrangeerde en uitgevoerde stukken.

ORION, Strawberry
Town, Keltia Musique RSCD 295 (
www.keltiamusique.com )

(Dit stuk vind je ook op http://www.folkroddels.be, de site voor folk en aanverwanten!)

Keltische muziek heeft altijd een ongelofelijke
aantrekkingskracht uitgeoefend op melomanen en muziekbeoefenaars aller landen,
tot ver buiten Europa, tot ver buiten folkkringen. Ze mag historisch gezien (de
revival van de sixties en seventies) de ‘moeder van alle folk’ genoemd worden.
Om allerlei redenen die er hier niet toe doen ging België heel ver in de
bewondering, veel verder dan vele naburen. Het aantal groepen en groepjes die
zich ‘Iers van inspiratie’ noem(d)en is niet te tellen. Ik zou ze niet te eten
willen geven! Daar zijn een flink aantal formaties bij die best hun mannetje en
vrouwtje kunnen staan tussen het internationale aanbod en die het erfgoed met
veel respect en liefde hebben benaderd. Géén –we wikken onze woorden- haalt
echter het duizelingwekkende niveau van Orion.
De productie is klein, maar uitermate verzorgd en kwalitatief in stijgende
lijn: ‘1990’, ‘Blue Room’ en ‘Restless Home’
zijn beluistering nog immer meer dan waard.

De groep is in de loop van de jaren van samenstelling
gewisseld, maar is en blijft opgebouwd rond het duo Rudy Velghe (fiddle en altviool, nyckelharpa, gitaar, keys en
harmonium) en Raquel Gigot (chromatische
en diatonische accordeons) Intussen hebben zij een fenomenale stielkennis
vergaard en hun horizon gestaag verbreed. Tegenwoordig hebben ze zich omringd
met een internationale cast: John
Faulkner (zang en bouzouki; werkte nog samen met Ewan McColl!), Erwan
Berenguer (gitaar) en Gwenaël
Micault (piano, keys, harmonium) mogen zich leden van Orion noemen. Toch is
de erkenning niet altijd recht evenredig aan de kwaliteit geweest: toen ze een
tiental jaar terug op het grote podium stonden van Dranouter (voor de
nostalgici onder ons, toen nog Folkfestival) en er een
prachtconcert weggaven, was dit de nationale pers zowat ontgaan. Bij de vakgenoten
in binnen- en buitenland is die erkenning er wel: jazzgitarist Philip Catherine (samen met ouwe
kompaan Toots Thielemans allicht
België’s meest bekende muzikant) speelt op de nieuwe cd een onaards briljante
solo in ‘Song For Terri’. Topnamen
als Pat Désaunay (gitaar;
mede-oprichter van het legendarische La
Chifonnie; ooit groepslid van Orion), Johnny
‘Ringo’ McDonagh (grootmeester op de bodhrán; o.a. lid van De Dannan geweest, samengewerkt met een
vloot toppers als Altan, Dolores Keane, en voor het grote
publiek geen onbekende, Mike Oldfield)
en Belgische Nederlander Dick Van der
Harst (arrangementen van ‘The Open
Gate/Wolfie’s Waltz’), maar ook nationale, gevestigde waarden als de nooit
minder dan briljante contrabassist Arne
Van Dongen en de groep Oxalys
(strijkkwartet aangevuld met fluit, klarinet en bas) maken hun opwachting. Die
grote cast is essentieel want ‘Strawberry
Town’ bezit een bijzonder grote reikwijdte en vist soms ver buiten de
Keltische vijver. We horen tussen het voornamelijk eigen werk uiteraard jig,
slip jig, reel, hornpipe, Bretoense en Vlaamse dansen (verzameld door Hubert Boone trouwens, wiens magnum opus ‘Dansmelodieën uit de Vlaamse
Volksmuziektraditie’ niet voldoende kan (aan)geprezen worden) Ook ‘The Harper’s Heir’ een meesterlijke ode
aan de legendarische blinde, in Eire van broodheer tot broodheer rondtrekkende
harpist Turlough O’Carolan (zeventiende
eeuw; op zijn naam staan zo’n 700 prachtmelodieën) en work songs (eigenlijk ‘waulking songs’) uit de Hebriden (eilanden
boven Schotland) moet men tot de directe familie rekenen. Maar je moet niet
verwonderd zijn als ook een Bulgaars klinkende melodie opkringelt of een flard Mozart weerklinkt, en, tja, Catherine
zoekt zijn eerste inspiratie ook niet meteen in het Keltendom. Door het
harmonieuze inpassen van die invloeden en door het schitterende, veelgelaagde musiceren
van het hele gezelschap voelt dat nergens aan als ‘verraad’, maar wel degelijk
als ‘verrijking’. Hedendaagse muzikanten uit de ‘Keltische gebieden’ doen ook
niet anders.  Nog even zeggen dat John
Faulkner het titelnummer leerde van Ewan McColl zelf, een klassieke story over
hoe klassenverschil reine liefde fnuikt. Eeuwenoud ook: zelfs in Boccaccio’s ‘Decamerone’ staat er een aanverwant verhaal, maar het thema heeft
ook pendanten in de Grieks-Romeinse oudheid.

‘Strawberry Town’
is incontournable als hedendaagse
Keltisch geïnspireerde folkplaat. Maar zowat elke muziekliefhebber zal zich
kunnen vinden in de melodische rijkdom van de meesterlijk gearrangeerde en uitgevoerde
stukken. ‘Wereldmuziek’ in alle beste betekenissen van het woord. (07 10 10)