Maxwell Street Deluxe
Maandag 9 december 2019
Op 25 januari 1986 stond een Belgische bluesband op het podium van Banana Peel. Die droeg de naam Maxwell Street, genoemd naar een straat in Chicago, Illinois, die van oost naar west (en vice versa!) loopt over ongeveer een mijl, onderdeel van de Near West Side en één van de oude residentiële wijken van de stad. De Maxwell Street Market bevindt zich daar en op zondagen kan u er naar de markt. U kan er de ‘Maxwell Street Polish’ gaan eten, equivalent van onze op festivals populaire braadworst. In die buurt ontstond de door ieder van ons zo geliefde Chicago blues. Zanger en gitarist Marino Noppe koos dus een uitstekende vlag om de lading te dekken toen hij in 1982 een Chicago bluesband oprichtte. Ervaring zat: Marino deelde het podium met o.a. Louisiana Red, Carey Bell, Magic Slim, Joe Louis Walker, Johnny Moeller, de Mojo Bluesband, Barrelhouse … om maar die te noemen.
We zijn onderwijl 34 jaar verder sinds die (bij ons weten) eerste passage in de bluesshack van Ruiselede. Er zijn er nog veel gevolgd, te zien aan http://www.bananapeel.be/concertlist.htm : we telden er acht vanaf 1987, waaronder één na een afgelasting door een andere band. Voor de lezer dezes is het misschien dé gelegenheid om dat indrukwekkende palmares van binnen- en vooral buitenlandse toppers in de blues aan een onderzoek te onderwerpen. Het is maar een tip: we staan zelf altijd weer stomverbaasd!
De kans is piepklein dat de door de wol geverfde bezoeker van BP geen weet heeft van scharniermomenten in de loopbaan van Maxwell Street. Daaronder een viering in BP van ’20 jaar Maxwell Street’ (10 september 2012) De gehaaide klant weet uiteraard dat ook Willy De Vleeshouwer (wil u écht een staat van dienst van deze topgitarist, zowat vergroeid met (het meubilair van) Banana Peel?!) al die jaren Marino terzijde stond. Deze twee-eenheid staat ook nu weer in voor het komende concert van Maxwell Street, dat het epitheton ‘Deluxe’ kreeg op gekleefd. Op het moment dat we dit schrijven ligt de samenstelling van die XL-versie nog niet helemaal vast. Maar het ziet ernaar uit dat de Deluxe uitvoering echt wel de max is (ja, woordspeling): zo vinden we zeker Bruggeling Carlo Van Belleghem terug. Naast begeesterd en bevlogen bassist in tientallen groepen, projecten en bij opnamesessies (even kort door de bocht: Roland, Phil Bee’s Freedom, Jan De Bruijn, James ‘Super Chikan’ Johnson, Lydia Warren, George Kilby Jr. en buiten de blues onder meer Red Zebra en Stan Van Samang, en ga zo nog even door), is Carlo ook veelgeprezen lesgever. Didier Feys is bij Maxwell Street een vertrouwde naam op de drums, maar graag geven we u deze charmante inside informatie mee. Willy laat ons ons immers weten: ‘Wij noemen hem ’het naaimachientje’, omdat hij zo precies ‘draait’…’ Lief toch?
Het XL-gedeelte roept steile verwachtingen op: niemand minder dan Sugar Queen alias Michele Denise is de zangeres van dienst. Deze bluesdiva is Amerikaanse maar is, na veel omzwervingen, getrouwd met een Nederlander en woont dan ook in bij onze noorderburen. Thierry Stievenart, één van België’s strafste drummers (en ook al te gast geweest in BP), is haar vaste percussionist en zal haar begeleiden bij haar eigen songs in de Banana Peel. Als we dit schrijven, ligt de naam van de hammond speler nog niet vast. Wat wel vastligt: het zal er op 9 december in onze club knallen van de rechtgeaarde Chicago blues!
Antoine Légat.
De Newsle/itter van Antoine Légat online 